Op een zaterdag in mei had ik Dirty Kanzelled met rood omcirkeld in mijn agenda. Dirty Kanzelled is een tocht waarbij je 100 mijl (160 km) of 200 mijl (320 km) met de gravelbike op pad gaat. 

Initiatiefnemer van deze challenge is Laurens ten Dam vanuit zijn merk Live Slow Ride Fast. Het idee is het alternatief op de door Corona geannuleerde Dirty Kanza, 's werelds grootste gravelrace in de Verenigde Staten. 

De challenge is volledig 'self-supported'. Denk hierbij dus aan het maken van je eigen route en het verzorgen van je eigen bevoorrading. Een mega uitdaging waar ik erg veel zin in heb.

Op gravel rijden is echt iets voor mij. Gravelkoersen zoals Slag om Norg, Dwars door het Hageland en Antwerp Port Epic vind ik de mooiste koersen om te rijden en liggen me misschien ook wel het beste. De koers moeten we voorlopig missen, dus zoek ik het in andere uitdagingen. Toen ik hoorde van Dirty Kanzelled, wist ik meteen dat dit mijn volgende uitdaging zou worden. 

Ik ga voor de volle 200 mijl, oftewel 320 kilometer, vanuit mijn woonplaats Arnhem. Een pittige afstand, vooral omdat mijn langste rit ooit 250 kilometer was met een rit in de Ronde van Kroatië in 2016. Op het gebied van graveltochten ben ik dus echt een dummy. Ik moet het allemaal nog mee gaan maken, maar over mijn voorbereiding kan ik natuurlijk wel een hoop vertellen. Ik denk dat ik zaterdag ongeveer een kleine 13 uur op de fiets zit, dus qua voeding en materiaal moet je goed voorbereid zijn. 

Samen met Adriaan Janssen (renner bij À BLOC Cycling Team) doe ik zaterdag mee aan Dirty Kanzelled. Adriaan is een goede vriend van me die zijn eigen grenzen en het avontuur ook graag opzoekt. We zijn dik drie uur bezig geweest om de route te bouwen in Komoot, maar het resultaat mag er dan ook zijn! Komoot is een app die vergelijkbaar is met Strava, alleen makkelijker te gebruiken is voor het maken van mooie gravelroutes. 

We vertrekken zoals gezegd uit Arnhem. Dan pakken we een stukje Posbank, Loenermark en rijden we door naar Zutphen. Daarna loopt de route een deel over het parcours van de Gijs Verdick Memorial naar Diepenveen, bij Deventer. Daar is onze eerste tussenstop na 150 kilometer bij de ouders van Adriaan. Daarna gaan we bovenlangs Apeldoorn naar de Veluwe, passeren we Radio Kootwijk en rijden dan via Otterlo de finale tegemoet. De tweede en laatste tussenstop is op 250 kilometer. Het laatste deel van de route is met wat lusjes in het gebied tussen Arnhem en Wageningen. Hier ken ik het parcours op mijn duimpje. We vonden het mooi om de finale dicht bij huis te rijden en dat is precies goed uitgekomen. 

Één van de belangrijkste dingen tijdens zo’n tocht is natuurlijk dat je beschikt over goed materiaal. Normaal gesproken rijden we in koersen gewoon met onze KOGA Kimera wegfiets met 28 milimeter banddikte over de gravelpaden. Maar speciaal voor Dirty Kanzelled heb ik de KOGA Colmaro Allroad, een echte gravelbike, als wapen gekregen! Ik heb de fiets al even uit kunnen testen en vergeleken met die Kimera rijdt hij echt goddelijk makkelijk over gravel en onverharde paden. Het gaat bij de Dirty Kanzelled vooral over comfort op de fiets, en dat heb ik zeker op deze fiets. 

Zelf heb ik nog twee “shortcuts” toegevoegd aan de fiets. Ik heb mijn eigen XLC zadel van de Kimera op de Colmaro gemonteerd. Een goed zadel is echt heel erg belangrijk als je zo lang op de fiets zit. Dit zadel ben ik gewend en ga het risico dus niet lopen om zaterdag onderweg problemen te krijgen door het verkeerde zadel. Qua positie op de fiets heb ik de afgelopen week ook veel getest. Een gravelfiets is toch echt anders dan een wegfiets, dus kijk vooral in welke positie je het meest ontspannen kan rijden. Daarbij heb ik de maten van mijn fietsmeting bij VeloFysics zoveel mogelijk aangehouden. 

Als tweede shortcut heb ik mijn Wahoo Elemnt Bolt vervangen door een Wahoo ROAM. Deze nieuwe en wat grotere versie is speciaal gemaakt voor offroad. De route die ik in Komoot heb gemaakt kan ik nu dus makkelijk volgen op mijn Wahoo. 

Verder gebruik ik een stuurtas van AGU. Ik probeer zo min mogelijk voeding in mijn achterzakken te doen, en daarvoor is een stuurtas super handig. Wel minder aero, maar dan moet ik maar iets harder trappen, haha. De tas is ook handig om reserve materiaal in te doen. Zaterdag neem ik het volgende reservemateriaal mee: 1 buitenband, 4 binnenbanden, pompje, bandenlichters, kettingpons en sleuteltooltje.

Misschien wel het belangrijkste, wat je écht niet moet vergeten tijdens zo'n lange rit: de voeding. Eten, eten en nog eens eten!

Tijdens de rit hebben we twee tussenstops, waarbij ik ga proberen om wat hartige voeding te eten zoals pasta, brood of rijst. Het is belangrijk om je eiwitten goed aan te vullen, hiervoor kun je bijvoorbeeld noten of kipfilet eten. Een lekker bakje koffie kan natuurlijk ook niet ontbreken tijdens de tussenstops, een cafeïne shot en we kunnen met veel moraal door naar de finale! 

Tijdens de rit gebruik ik natuurlijk ook veel sportvoeding. In het begin eet ik vooral repen (Endurance Bars). Deze probeer ik na 4 uur af te wisselen met gelletjes (Energy Gel) en daarnaast is het ook goed om iedere 4 uur een High Protein Bar te nemen, voor het aanvullen van de eiwitten. Wat ik meestal doe bij een lange tocht is dat ik een soort voedingsplan maak voor mezelf. Wat voor soort rit is het? Wat heb ik nodig? Als ik die vragen heb beantwoord reken ik uit hoeveel uur ik op de fiets zit. Meestal probeer ik iedere 30 minuten wat te eten. De intensiteit tijdens deze gravelrit is voor mij niet zo hoog als tijdens een koers, dus je hoeft dan iets minder binnen te krijgen. In de bidons doe ik isotone sportdrank. Hierin zitten mineralen en koolhydraten. Voor de zekerheid neem ik aankomende zaterdag 8 Endurace Bars, 8 Energy Gels, en 2 Protein Bars mee. 

Heb jij nu een mooi avontuur beleefd op de gravelpaden? Deel jouw avontuur met ons! Share jouw vette foto's op Instagram met #beatcycling en vergeet ons niet te taggen @beatcycling!